Dokument ATEX jest często wymagany, jeśli zastosowanie ma zostać wdrożone w niebezpiecznych procesach lub wiąże się z niebezpiecznymi materiałami lub produktami. Taka sytuacja często ma miejsce w branży półprzewodników i elektronicznej, a także w sektorze chemicznym i technologii żywności.
Zastosowania te często wiążą się z:
- przetwarzaniem i zajmowaniem się materiałami wybuchowymi,
- przetwarzaniem proszków o dużej powierzchni właściwej (mąka, pył) i niskiej temperaturze zapłonu,
- przetwarzaniem związków chemicznych mogących wytwarzać pyły wybuchowe, tak jak w przypadku niektórych procesów produkcji tworzyw sztucznych,
- procesami skrawania, podczas których wytwarzane są niewielkie cząstki mające potencjał gromadzenia ładunków elektrostatycznych, tworząc środowisko zagrożone wybuchem. Ładunek elektrostatyczny może wytworzyć iskrę zapłonową o wysokim napięciu.
Dyrektywy Unii Europejskiej ATEX wprowadzono, aby pomóc zagwarantować bezpieczne korzystanie z materiałów i produktów w potencjalnie niebezpiecznych warunkach otoczenia. Termin ATEX pochodzi od skrótu francuskiego wyrażenia „ATmosphère EXplosible” (obszar zagrożenia wybuchem). Dyrektywa zawiera obecnie dwa zestawy wytycznych Unii Europejskiej dotyczących zapobiegania wybuchom. Są to: dyrektywa ATEX94/9/WE i dyrektywa ATEX 1999/92/WE.
Dokumenty te zawierają ogólne zalecenia dotyczące zapobiegania wybuchom dla materiałów:
- przewodzących prąd elektryczny, aby uniknąć samozapłonu,
- niezawierających żadnego łatwopalnego rozpuszczalnika, środka uplastyczniającego ani dodatków odparowujących.
Jako wytwórca produktów, a nie urządzeń, firma Ensinger nie może wydać zaświadczenia dotyczącego wytycznych względem materiałów ATEX dla swoich produktów. Możemy jednak opisać właściwości produktu, aby pomóc w opracowaniu dokumentacji ATEX dla urządzenia końcowego. Przydatność rzeczywistej funkcji naszych produktów w jakimkolwiek procesie lub sprzęcie przeznaczonym do zapobiegania wybuchom musi zatem zostać sprawdzona w faktycznym zastosowaniu.
Na przykład firma Ensinger mogłaby potwierdzić określone istotne właściwości naszych półproduktów, takie jak:
- rezystywność powierzchniowa i skrośna materiału ELS,
- potwierdzenie, że półprodukt charakteryzuje się rezystywnością o wartości 109
- oświadczenie, że dany produkt nie jest łatwopalny (np. V0 według UL94 dla tworzyw sztucznych o wysokich parametrach),
- oświadczenie, że nie zawiera palnych dodatków.