Profil właściwości tworzywa sztucznego można selektywnie zmienić, wprowadzając dodatki lub wypełniacze opracowane z myślą o uzyskaniu określonej charakterystyki. Powstałe w ten sposób mieszanki umożliwiają zmianę (zwykle udoskonalenie) właściwości termicznych, mechanicznych, elektrycznych, optycznych lub innych w stosunku do typowych cech niezmodyfikowanego polimeru bazowego. Do najpowszechniejszych wypełniaczy i dodatków, poza barwnikami, należą włókna wzmacniające, stabilizatory i dodatki zmniejszające tarcie.
W przypadku polimerów wzmocnionych włóknami to właśnie włókna wzmacniające decydują o właściwościach danego materiału. W wielu przypadkach wytrzymałość włókien jest większa niż wytrzymałość składników głównych – a często przewyższa również wytrzymałość na rozciąganie materiałów metalowych. Gęstość większości powszechnie stosowanych włókien jest z kolei zwykle niższa niż gęstość aluminium, co daje większy potencjał przy projektowaniu części do lekkich konstrukcji. W większości przypadków w tworzywach sztucznych wzmacnianych włóknami stosuje się włókna szklane, węglowe i aramidowe. Z punktu widzenia projektanta charakterystyka mechaniczna materiału jest szczególnie istotna.