Absorpcja wilgoci (zwana również absorpcją wody) to zdolność materiału do pochłaniania wilgoci z otoczenia. Tworzywa sztuczne pochłaniają wilgoć w ograniczonym stopniu. Stopień absorpcji wilgoci zależy od rodzaju tworzywa i warunków otoczenia, takich jak temperatura, wilgotność i czas kontaktu.
W wyniku absorpcji wilgoci zmianie mogą ulec nie tylko wymiary, ale również właściwości materiału, takie jak wytrzymałość mechaniczna, przewodność elektryczna i współczynnik strat dielektrycznych.
Jedynym polimerem o zerowej absorpcji wody jest PTFE. Do tworzyw sztucznych o bardzo niskiej absorpcji wody należą polimery takie jak: PEEK,PPS, PSU, PPSU, PEI, PVDF, PET, PPE, PP i PE. Niski poziom absorpcji wody wykazują ponadto POM, PA12, PC i ABS.
Poliamidy (nylony) wykazują ogólnie wyższą absorpcję wody niż inne konstrukcyjne tworzywa sztuczne. Prowadzi to do zmian w zakresie wymiarów gotowych części, obniżenia wytrzymałości oraz zmian w obrębie właściwości związanych z izolacją elektryczną.
Współczynnik liniowej rozszerzalności cieplnej określa zakres zmiany długości materiału przy wzroście lub spadku temperatury. Z uwagi na swoją strukturę chemiczną tworzywa sztuczne posiadają z reguły wyraźnie wyższe współczynniki liniowej rozszerzalności cieplnej niż metale. Właściwość ta powinna być brana pod uwagę w następujących przypadkach:
- elementy o wąskim zakresie tolerancji,
- materiały kompozytowe z elementami metalowymi.
Współczynnik liniowej rozszerzalności cieplnej tworzyw sztucznych można znacznie zredukować poprzez dodanie włókien wzmacniających. Dzięki temu można uzyskać wartości porównywalne z aluminium.
Tworzywa sztuczne o niskiej rozszerzalności cieplnej i niskiej absorpcji wody, a zatem stabilne wymiarowo, obejmują: