Tworzywa sztuczne stosowane na zewnątrz budynków mogą być narażone na bardzo trudne warunki atmosferyczne. Dlatego do takich zastosowań wymagane są tworzywa sztuczne odporne na działanie czynników atmosferycznych, które są w stanie oprzeć się negatywnemu wpływowi promieniowania ultrafioletowego na ich wygląd oraz właściwości mechaniczne.
Tworzywa sztuczne odporne na działanie czynników atmosferycznych powinny być również w pewnym stopniu odporne na promieniowanie ultrafioletowe, które może silnie oddziaływać na materiały użytkowane na zewnątrz budynków, a tym samym narażone na działanie warunków atmosferycznych.
Tworzywa sztuczne z natury odporne na promieniowanie ultrafioletowe nie wykazują zmian w wyglądzie, takich jak:
- żółknięcie tworzywa sztucznego,
- płowienie barwionych tworzyw sztucznych,
- blaknięcie powierzchni tworzyw sztucznych,
- powstawanie pęknięć naprężeniowych.
Nie zaobserwowano również żadnej z poniższych zmian w zakresie właściwości mechanicznych:
- wzrost kruchości,
- zmniejszenie wytrzymałości, plastyczności i twardości,
- powstawanie pęknięć naprężeniowych.
Odporność tworzyw sztucznych na promieniowanie ultrafioletowe osiąga się z reguły poprzez zastosowanie dodatków modyfikujących, takich jak stabilizatory UV, barwienie na czarno (zwykle przy pomocy sadzy) lub nanoszenie powłoki ochronnej (np. farba lub powłoka metaliczna). Domieszka sadzy stanowi niedrogi i zwykle bardzo skuteczny sposób tworzenia materiałów odpornych na promieniowanie ultrafioletowe. Ponadto grupa materiałów należących do polimerów fluorowych, np. PTFE i PVDF, wykazuje szczególnie dużą odporność na promieniowanie ultrafioletowe w ich naturalnym stanie.
- Blaknięcie tworzyw sztucznych
