kunststoffen die bestand zijn tegen chemicaliën

Chemische compatibiliteit, chemische bestendigheid en bestand tegen corrosie zijn de grootste voordelen van kunststoffen in vergelijking met metalen. Door de juiste polymeerfamilie te kiezen, kan de gebruiker zich in staat stellen om zelfs de zwaarste omgevingscondities te weerstaan zonder de noodzaak van extra bescherming zoals oppervlaktebehandeling, verven of kathodische bescherming. In onze productportfolio vindt u specifieke zuurbestendige kunststoffen, polymeren die bestand zijn tegen sterk alkalische stoffen, waaronder heet water en stoom, en ook oplosmiddelbestendige kunststoffen. Gebruikers zullen ook merken dat ze in staat zijn om een uitgebalanceerde, chemisch bestendige kunststof te kiezen die geschikt is voor een verscheidenheid aan eindgebruiken.


De volgende tabellen geven een indicatie van de pH-grenswaarden en stofcategorieën die als algemene leidraad voor de chemische bestendigheid van kunststof moeten worden gebruikt en om aan te geven waar verschillende productfamilies kunnen worden gebruikt, onder omstandigheden van kamertemperatuur zonder mechanische belasting.
*Glasvezelversterkte soorten vertonen een wat lagere bestendigheid tegen sterke alkaliën in vergelijking met ongevulde soorten.
**PVDF reageert gevoelig op contact met hete alkaliën door spanningsscheuren te veroorzaken bij blootstelling aan mechanische belasting. De blootstellingslimieten zijn pH 12 en 40° C, waarvan geen van beide mogen worden overschreden.

De term chemische bestendigheid wordt algemeen gebruikt om de bestendigheid van een materiaal tegen de gevolgen van chemicaliën te beschrijven. 

In de meeste gevallen is er sprake van onvoldoende chemische bestendigheid door zwelling of verweking van het materiaal, wat kan leiden tot verlies van mechanische eigenschappen en algemene bruikbaarheid. De moleculen van het medium diffunderen zich de ruimte in tussen de polymeerketens en duwen ze uit elkaar. Aangezien de meeste diffusieprocessen temperatuurafhankelijk zijn, moeten de chemische bestendigheidsspecificaties altijd in het licht van de door de testomstandigheden gespecificeerde temperatuur worden overwogen. Gebruikers moeten vooral voorzichtig zijn bij het gebruik van amorfe thermoplastische polymeren in de aanwezigheid van chemicaliën wat kan leiden tot scheurvorming door spanning en uitval van het onderdeel. Er kunnen zich microscheurtjes vormen, die uiteindelijk onder invloed van mechanische spanning kunnen uitgroeien tot grote scheurnetwerken.

  • Noch water, noch in water opgeloste anorganische stoffen zoals zuren, logen en zouten tasten thermoplastics in belangrijke mate aan. Uitzonderingen hierop zijn alkaliën in bepaalde concentraties en bij bepaalde temperaturen in de aanwezigheid van PVDF, die de vorming van spanningsscheuren in gang zetten, en oxiderende stoffen, die spanningsscheuren in PP en PE kunnen veroorzaken. Kleurveranderingen die tevoorschijn kunnen komen in contact met chemicaliën kunnen duiden op een verandering in de chemische bestendigheid van een kunststof
  • Het effect van organische media op thermoplastics is anders dan dat van anorganische. Organische chemicaliën en de moleculaire ketens van thermoplasten kunnen met elkaar interageren. Dit betekent dat er naast echte signalen van oplossing (bijvoorbeeld in het geval van methyleenchloride en PVC), zeer vaak ook zwelling kan optreden. Zwelling (vergroting van de afstanden tussen de moleculaire ketens) is een verandering in het volume en de vorm van een vast lichaam onder invloed van vloeistoffen, dampen of gassen.
     Polymeerketens kunnen ook worden omhuld door sommige bepaalde oplosmiddelen. In dit verband moet erop worden gewezen dat zwelling spanningen veroorzaakt door lengteveranderingen, maar de meeste zwellingen van dit type kunnen later worden geëlimineerd door te drogen. 
  • In het geval van samenstellingen van chemicaliën is het over het algemeen niet mogelijk om betrouwbaar te voorspellen of de thermoplastic aan chemische aanvallen zal worden blootgesteld, omdat in veel gevallen onbekende neveneffecten optreden. Als bijvoorbeeld geconcentreerd zoutzuur wordt gemengd met salpeterzuur in een verhouding van 3:1, vormt zich aqua regia, Koningswater, één van de meest agressieve stoffen die er bestaan. In zo'n geval kan alleen PVDF langdurig en alleen bij 20°C worden gebruikt, ondanks het feit dat veel thermoplastics chemisch bestand zijn tegen elk van deze componenten afzonderlijk.

De belangrijkste criteria voor het testen van chemische compatibiliteit zijn temperatuur, chemische concentratie, blootstellingsduur en mechanische belasting. De volgende tabel geeft een overzicht van de bestendigheid van verschillende materialen tegen verschillende chemicaliën, met standaardtests uitgevoerd onder standaard atmosferische omstandigheden 23 °C/50% r.h. volgens DIN 50014.

Deze informatie wordt verstrekt zo goed als onze huidige kennis dat toelaat en is bedoeld om gegevens over onze producten en hun toepassingen te verstrekken. Het is dus niet bedoeld om een juridisch bindende garantie of waarborg te bieden voor de chemische bestendigheid van onze producten of hun geschiktheid voor een specifieke toepassing. Alle bestaande industriële-eigendomsrechten moeten in acht worden genomen.

Als u de bestendigheid van onze materialen tegen de gebruikelijke hygiënische of sterilisatiemethoden in de voeding-, medische of farmaceutische sector wilt verifiëren, klik hier:
Chemisch bestendige kunststoffen
In geval van twijfel, wanneer de gewenste stoffen, chemische concentraties of temperaturen niet worden vermeld, of wanneer het gaat om mengsels, raden wij u ten zeerste aan om op individuele basis te testen om het materiaalgedrag en mogelijke onverwachte interacties onder realistische toepassingsomstandigheden te controleren.